Wielbłąd dwugarbny, zwany baktrianem jest często określany mianem „okrętu pustyni”.
Spośród cech ułatwiających życie na piaszczystym środowisku najważniejszymi są: posiadanie szerokich, łopatowatych kopyt oraz specyficznych nozdrzy mogących się otwierać i zamykać (co chroni przed wdychaniem piasku). Grube futro pozwala tym zwierzętom zachować ciepłotę ciała podczas zimnych pustynnych nocy oraz izoluje przed upałem w ciągu dnia. Zdecydowana większość tych zwierząt z szacowanej na 2 miliony osobników, obecnej populacji jest udomowiona. Największa znana dzika populacja tych zwierząt, żyjąca na pustyni Gobi, liczy około 1000 sztuk.
Wielbłąd może bez niekorzystnych skutków stracić do 25% wody z organizmu, przy czym u człowieka utrata 15% jest już śmiertelna.
