Gibony poruszają się w bardzo charakterystyczny sposób zwany brachiacją polegający na przerzucaniu ramion z gałęzi na gałąź ruchem wahadłowym. Kołyszą się na swoich długich ramionach i sprawnie balansując ciałem, są w stanie tak przeskoczyć odległość nawet 10m. Ich dietę stanowią przede wszystkim owoce, liście, młode pędy, a także owady i drobne kręgowce.
Głównym zagrożeniem dla tego wymierającego gatunku gibona jest utrata i fragmentacja siedlisk. Kolejnym czynnikiem jest odłów młodych, które następnie używane są jako atrakcja turystyczna wokół popularnych resortów. Niestety schwytanie młodego gibona zazwyczaj wiąże się z zabiciem jego matki, albo wręcz całego stada.
Kolor sierści u tego gatunku związany jest nie tylko z płcią, ale i także z wiekiem. Młode gibony rodzą się jasnobeżowe czyli w kolorze samicy. Po upływie kilkunastu miesięcy zmieniają ubarwienie na kolor czarny, czyli taki jak u samca. Młode samice dopiero w wieku około 7 lat ponownie przybierają docelowo jasny kolor.
