Według najnowszych danych szacuje się że w naturze zostało mniej niż 800 osobników. Głównymi zagrożeniami są rozrastające się miasto Manaus (gatunek ten występuje jedynie na skrawku dżungli na północ od tego miasta), porażenia przez sieci energetyczne, konkurencja o pokarm i siedliska z tamaryną złotoręką, a także choroby roznoszone przez zwierzęta domowe i ludzi.
Dieta tych małp składa się przede wszystkim z owoców, ale także kwiatów i bezkręgowców. Są one bardzo istotnym elementem dżungli ponieważ odpowiadają za rozsiewanie wielu drzew i krzewów owocowych. W odróżnieniu od innych pazurkowców mają zupełnie bezwłose głowy. Stado porozumiewa się ze sobą całą gamą ćwierków i popiskiwań, a także specyficzną mimiką.
Małpy te wysuwają rytmicznie język by wyrazić złość czy zaciekawienie.
